Sahamızda Bursa'ya yenilmemiştik. Onu da başardınız. Üstelik yan komşunun can pahasına ihtiyacı varken. Yüz yıl sürer muhabbeti: "Düşürdü bizi Trabzon." Tabi uzaktan bakınca öyle görünür. İçi yanan gerçek Trabzonsporlular öyle düşünmüyor. Çok zaman oldu Trabzonspor'u düşürdüler.

Yalan yanlış sahte futbolculara milyon EURO' lar döktüler. Etrafı kaplamış yalaklarıyla övgü, methiye düzdüler, kağıttan kaleler oluşturdular... Genleriyle oynadılar Trabzonspor'un. Sahasında ilk defa puan kaybetmiyor ki bu futbolcu grubu, kuvvet kondisyon vizyonlu hoca. Bir maçta da görsek, yazsak, yıldızlasak az biraz rakipten kuvvetli olsalar, koşarak geçseler...

Bursaspor'la kontağımız daha sağlam. Aynı köprüyü hiçbir zaman Rize'yle kuramadık. Fakat maçı vermedi bordo-mavili, oyuncular. Elinden, aklından geleni ortaya koydu dahi teknik adam. Hala eskilerde kalmayalım. O Trabzonspor yok oldu artık.

Yenilmediği takım kalmadı ki Trabzonspor'un... Yalanlarla, ipe sapa gelmez vaatlerle yine bir sezonun sonuna geldik. Uzatmadan söyleyeyim, Mas Pereira, Durica ve bizim çocuk kontenjanından Yusuf Yazıcı şampiyonluğa oynar takımın futbolcusu olur. Geri kalan ne derseniz boş geçer.

Bilene aşikar, izlediğinden anlayan için sorun yok. Usta başkan ve teknik direktörümüz arasında ne türlü diyalog var anlamak mümkün değil. Hangi dil, hangi mantıkta anlaşıyorlar? Şampiyonluktan başka dereceyle mutlu olmayan bir camianın sorumluları, lig altıncılığını nasıl normal saydırırlar? Yazar çizer etraflarından türemiş beyin takımı, altıncı futbolcu grubunun, üç takviyeyle şampiyon olacağını köşeye koyar...

Her işin sonuna bakacaksın der büyükler. Şu senenin sonunda kimler mutlu, istediğini almış ona bakacaksın. Kimlerin hayalleri kırılmış, beklentileri boşa çıkmış...

İyi tatiller sayın hocam! Düğünün varmış yanlış bilmiyorsam.

Mutluluğunuz daim olsun...