Bu satırlar gelişigüzel kaleme alınmak yerine, kalemin sihrine ve en nihayetinde kimseler farkına varamasa bile mührüne olan inançla dizeleniyor. Geçtiğimiz günün manidarlığına atıfta bulunmak niyetiyle söze hiç girmeden tüm tiyatro sanatçılarının ve bu gönül mesleğini icra eden herkesin ‘Tiyatrolar Günü’ kutlu olsun. Şahsımın en nicelikli ama paha biçilmez meziyeti sanatın akıntısına bir miktar dahi olsa su taşıyabilmek ve sanatın çağlayanını güçlendirebilmektir.

Dünya üzerinde hiçbir ülke yoktur ki sanatın herhangi bir dalına özel bir gün ayırıp o günün hususlarını yerine getirmesin. Biz de dün sabahın ilk saatlerinde tüm insanlık için kurulan sahneye çıkıp, vasıtalarımız neyse artık onlarla işlerimize güçlerimize dağıldık. Konuştuk, sohbetler ettik, çalıştık, kazandık, üzüldük, yanıldık, bağışladık, nefret ettik, sevdik, dua ettik ve sonunda bir günün daha gecesine uyuduk.

Yıllardır tiyatro denilince algı yönetiminde yadsınamaz etkisiyle aklımıza gelen ‘Dünya, bir tiyatro sahnesidir’ cümlesinin şu anda açılımsal olarak hakkını verebildiğim kanaatindeyim. Buradan hareketle sanatın, sanat için, halk için ve diğer tüm olasılıklar arasında saklanamayacak, sınırlandırılamayacak bir kavram olduğunu söylersek eğer yanlış bir düşünceye gebe olmuş olmayız.

Çünkü, sanatı bir tarla olarak tezahür edersek eğer, insan eker insan biçer bir devinime sahip olduğunu görürüz. Hal böyle olunca sanatın ne, kim için olduğunu irdelemek yerine kazanımlarına odaklanmak çok daha yaratıcı olacaktır. Yıllardır, sanatın kolluklarını üstlenen unsurları içeren derslere maruz kalan bizler her şeyi ezberlemenin tadına varmış ve kolay yoldan sanatı ders olarak görmenin tembelliğine müptela olmuş vaziyetteyiz.

O yüzdendir ki çoğunluk için bu özel günler genel geçer günlerden farksızdır. Bir ya da iki perdenin bizleri karşıladığı, insan duygularının birçoğunun usta oyuncular tarafından diyaloglar halinde hiçbir yapmacıklığa yer vermeden aktarıldığı, aktarımı yapılan tüm sözlerin ve söz öbeklerinin, kendini saatlerce odasına kapatan ve ömrünün yarısından çoğunu okuyarak geçiren bir yazar tarafından yazıldığı, o yazarın bir senaryo oluşturabilecek kadar heybesine hayaller sığdırmasını sağlayan doğanın ressamların paletlerinde renk renk canlanması ve bu doğumun harika notalarla hayattan aldığını makyaj yapıp hayata sunması, size de insan bedenini hatırlatmadı mı?

Kalp kanı pompalar, akciğer nefesini alır kirli kanı böbrekler temizler, mide acıkır insan yer... İnsan yaşar... Benden uzun yıllar önce asla unutulmayacak ve unutulması teklif dahi edilmeyecek bir adam çıktı ve dedi ki; ‘Sanatsız kalan bir milletin hayat damarlarından biri kopmuş demektir.’ Bu cümlenin sağlamasını yapmanın haklı gururu içerisindeyim.

Hayat, yaşam ve geçim derdine düşüp unuttuğumuz ya da sadece yüksek not almakla muhatap edildiğimiz sanat ve sanatın kolluk kuvvetleri yeri gelir doğru bir zamanda kanalizasyondan bile geçerken çiçeklerin nasıl açtığını gösterir, görmek isteyen gözlerinize. Yumduysanız eğer gözlerinizi artık çok geçtir. Güllerle dolu bir bahçe bile sadece dikeniyle terbiye etmeye kalkar sizi. Sanat derim san’at! Senin için, benim için, bizim için... Ve biliyor musun KDV’si dahil bedava!