Mesut Yılmaz eski başbakanlarımızdan, kendine has tarzıyla bir döneme damgasını vuran Rizeli hemşehrimiz. Sayın Mesut Yılmaz geçtiğimiz günlerde evladını kaybetti. Kamuoyunda ve tabii ki Rize’de derin bir üzüntüye sebep olan talihsiz ve erken bir ölümdü sonuçta. Her ölüm soğuk ve erken tabi. Lâkin sabır dilemekten başka bir şey gelmez elimizden .

Yine Rizeli iş adamı Abdurrahim Albayrak dikkatimi çekti o sıra. Mesut Bey ve eşi Amerika’daydı ve bir abi gibi olayın her aşamasıyla yakından ilgileniyordu Sayın Albayrak. Mesut Bey'in aktif siyasette olduğu dönemlerde olduğu gibi siyaseti bıraktığında da yanındaydı. Menfaat dostluğu değilmiş belli ki. Cenazelerde, düğünlerde zaten bir araya gelinir ne var ki bunda diyebilirsiniz ama o vefa çok içten ve samimiydi doğrusu.

Vefa duygusunun yok olduğu, samimi dostlukların yerini çıkar ilişkilerinin aldığı günümüzde dikkat çekici geldi bana bu. Aslında geldiğimiz noktada düşününce, uzaklaştığımız manevi değerlerimizin bizi güçlü kılan duygular olduğunu anlıyoruz. Kötü günümüzde yanımızda olacağını bildiğimiz dostlarımız bize kendimizi güvende hissettiriyor. Ne kadar güçlü olursanız olun güven ve samimiyet, insanın en çok aradığı iki duygu....

Bugün dünyada yaşanan gelişmelere baktığımızda da durum aslında bu iki unsurla açıklanabilir. Daha çok petrol, daha çok toprak, daha çok kibir, daha çok para hırsı, insanca yaşamaya dair ne varsa alıp götürüyor.

Dünyayı değiştiremeyiz elbette ama Türk toplumunda da maalesef durum dünyadakinden çokta farklı değil. Üstelik biz Osmanlı gibi köklü bir devlet geleneği olan, büyük bir imparatorluğun mirasçılarıyız. Komşusu siftah yapmadığı için müşterisini ona yönlendiren düşünceli esnafların olduğu bir İstanbul'la, bugün sokakta tekmelenen kadına yardım etmekten imtina eden bir istanbul'u kıyaslamak bile mümkün olmuyor. Her şey birbiriyle ilintili. Bugün soyut somut her şey çok fazla çaba harcamadan önünüze konuluyor. Bir tıkla merak ettiğiniz her şeyi rahatlıkla bulabiliyorsunuz. İnsan emek vermediği ve kolaylıkla elde ettiği her şeyin nasıl da kölesi oluyor!

Neyse ki Anadolu kültürü var hâlâ. Dostluğun, komşuluğun, kardeşliğin gereklerini nesilden nesile aktaran o güzel Anadolu insanı...

Makam mevkii hırsıyla önüne geleni ezip geçenler, kibirinden, cakasından yanına yaklaşılmayanlar için bazen bazı hadiseler ibret vericidir. Hemşehrimiz Sayın Mesut Yılmaz'ın yaşadığı acı olayı yazıma giriş paragrafı yapmamın nedeni de bu. Siyasette, ticarette, şanda şöhrette popüler olduğunuz dönemler gibi olmadığınız dönemler de olur. O yüzden insan biriktirmek lazım. Cenazenizde, düğününüzde sizinle üzülen, sizinle sevinen insanlar biriktirmek. Hiçbir şeyiniz yokken de size değer verecek vefalı dostlar biriktirmek.

Zor gününde hemşehrisini yalnız bırakmayan otobüslerle akın akın taziyeye giden Rizemle gurur duydum. Herhangi bir siyasi hasletle değil tabi. Vefalı bir memleketin ferdi olduğum için gurur duydum...