Trabzon şehrini sarmıştı basketbol sevdası. Kendimizi o kadar kaptırmıştık ki bu büyüye ve heyecan kasırgasına hiç bitmesin istedik ama derler ya; her güzelliğin sonunda bir hüzün vardır. İşte bu sözün üzerine cuk diye oturdu Trabzonspor’un lige veda edişi. İkinci sezonunda küme düşen bordo-mavili takım bir sis bulutu misali çökmüştü kulübü sevenlerin üzerine. Trabzonspor gibi bir markanın basketbol takımının küme düşmesi benim gibi bu renklere gönül verenlerin kabullenecekleri bir şey değil. Futboldan sonra dünyada popülaritesi en fazla spor dalı olan basketbolun Trabzon’da tükenişinin nedenlerinin başında Trabzonspor futbol kulübü yönetimi gelmektedir. Sen basketbol kulübüne yeterince değer vermezsen, işi başından savarsan bedeli ağır olur. Basketbol takımı kulübe ne kadar yük getirebilirdi, bunu anlamış değilim. Bunun hesabını kitabını yapmadan onu dışlamak kadar yanlışın içerisinde olan yönetim bana göre basketbolun bitişinde en büyük rolü üstlenmiştir. Yöneticilerin ellerini ceplerine atmadan milyon dolarların döndüğü futbol sektöründen kasaya koyduğunuz cüzi payı basketbola aktarmazsanız TRT spor muhabiri Barış Yurduseven gibi binlerce kişinin yüreğine kor düşürürsünüz. Bu takımın lige veda etmesinde ne basketbol yönetiminin ne teknik heyetin ne de oyuncuların suçu var. Onlar onurlarıyla büyük bir mücadele verdiler. Hakemlerin gazabına uğradıklarında seslerini çıkarabildikleri kadar gür çıkarmaya çalıştılar. Aynı hakem hataları Fenerbahçe, Galatasaray ve Beşiktaş gibi takımların başına gelse futbol kulüp yönetimleri koruyucu kalkan vaziyetini alırdı. İşte bu nedenle, basketbola hizmet edenlere diyorum ki; Siz başınızı öne eğmeyin. Başı öne eğilecekler belli. Basketbol takımını karanlığa iten, basketbol sevdamızı körelten zihniyet başını öne eğsin. Trabzonspor gibi marka bir değerin ismini basketbolda yerlerde süründürenler ve sahipsiz bırakanlar utansın.