Okuyucularımızdan birisi soruyor. Niçin gazeteci olunur? Doğruları yazmak için mi, yoksa birilerinin niyetlerini yazmak için mi? Okurumuz, gerçekten tüm gazetecileri çok önemli bir soruyla karşı karşıya bıraktı. Tabii ki sorulara sorularla yanıt verenler olduğu gibi gerçekleri de söyleyenler oldu.

Bize göre şartlar ne olursa olsun her zaman doğruluktan ayrılmak büyük hatadır. Sonraları bu hataların düzeltilmesi oldukça zordur. Değerli okurum çok önemli bir taş attı. Bilmiyorum yerine ulaştı mı? Şunu açıkça ifade etmekte yarar var. Siyaset büyük oranda tüm gazeteleri teslim aldı.

Bu nedenle de objektif yayıncılıktan uzak kalındı. Hal böyle olunca okurlarımızın ciddi soruları karşısında doğru yanıtlar da çıkmıyor. Değerli bir dostum ve meslektaşımın bizlere yöneltilen soruya verdiği yanıt da soru kadar önemli geliyor bize. Ben de dostumdan izin alarak aktarmaya çalışıyorum.

"Bu ülkede siyasetçi var ama mesleğinin gereğini yapmıyor" diye başlıyor ve tatlı benzetme ile devam ediyor: "Sonbahardır, yaprak dalından kopar, yere düşerken sağa sola kıvırmadan, kaş göz işareti yapmadan, dümen suyuna girmeden düştüğü yerde rengine bakar sararmıştır. Kaderini bilir, bir köşede kendi gururunu yaşar."

Dostum devam ediyor: "Gübre olur, bir çiçeğin renginde olduğunu bilir." Bu tatlı değerlendirmeye teşekkürden başka ne diyebiliriz? Sorularla yanıtlar birbirini o kadar tamamladı ki, siyasetçisinden alın da okuruna kadar tüm kesimlerin ders alması gerekmez mi? Sorular yanıt buluyorsa gazetecilerimizin üzerine haksızlık yapmayarak gidilmelidir.

Görevim itibariyle gittiğim şehirlerimizin gazetecileri aynı zorluklar içinde çalışmaktadırlar. Okurlarımızın hassasiyetine teşekkür etmek istiyorum. Ancak dostumun sonbahar benzetmesi beni gerçekten düşündürdü. O zaman siyaset aslına rücu ederek halkın hizmetinde olmalıdır. İcraatlarının kritiğini halkımıza ulaştırmaya çalışanlara bırakılırsa daha adil düşünebiliriz. Son kararı yine okurlarımız verecektir.