Dünyanın ve insanlığın bilimsel, sanatsal, kültürel olarak sayısız katkılarda bulunan Türkler yeryüzünün çeşitli bölgelerinde kendilerine özgü gelenek ve görenekleriyle yaşamaktadır. Orta Asya’dan Balkanlar’daki uluslara kadar çok geniş bir bölgede yerel renk ve ihtiyaçlarla kutlanan Nevruz, her ulusun kendi kültür değerleriyle özdeşleştirip sembolleştirdiği, özü itibariyle baharın gelişinin kutlandığı, coşkuyla karşılandığı bir gündür.

Yaşanan geniş coğrafya da doğa ve çevrenin uyanışının kutlandığı Nevruz Bayramı’nın Anadolu’da ve Türk kültürünün yayıldığı bölgelerde de son derece köklü ve zengin bir geçmişi vardır.

Nev (yeni) ve Ruz (gün) kelimelerinin birleşmesinden meydana gelen ve “Yenigün’’ anlamını taşıyan Nevruz, kuzey yarımkürede başta Türkler olmak üzere birçok halk ve topluluk tarafından yılbaşı olarak kutlanır. Gece ile gündüzün eşitlendiği 21 Mart’ta güneş, göçmen kuşlar gibi kuzey yarımküreye yönelir. 21 Mart ile birlikte havalar ısınmaya, karlar erimeye, ağaçlar çiçek açmaya, toprak yeşermeye, göçmen kuşlar yuvalarına dönmeye başlar. Bu nedenle 21 Mart bütün varlıklar için uyanış, diriliş ve yaradılış günü olarak kabul edilerek, “Nevruz/Yenigün Bayramı’’ adıyla kutlanır.

Orta Asya’da yaşayan Türkler, Anadolu Türkleri ve İranlıların yılbaşı olarak kabul ettikleri güne Nevruz adı verilir ki ‘’Yeni gün’’ anlamına gelir.

Nevruz-i, sultan-i, sultan nevruz, Mart 9 adlarıyla da anılmaktadır.

1990 yılında bağımsızlıklarını ilan eden Türk Cumhuriyetlerinde (Kırgızistan, Kazakistan ve Özbekistan, Türkmenistan ve Azerbaycan ile Rusya Federasyonu bünyesinde olan Tataristan 21 Mart Nevruz bayramını ‘’Milli Bayram’’ olarak ilan etmişlerdir. Türkiye’de de 1991 yılında Türk dünyası ile birlikte ortak bir gün olarak resmi tatil olmaksızın bayram ilan edilmiştir.