Evet,

Nefreti veya sevgiyi ölçebilecek bir tartı aleti var mı? Halkımız arasında yüz metre sürat yarışı gibi tuttukları siyasi kişileri sevmek için adeta yarış ediyorlar. Nefretini göstermek için de hakarete varan davranışlar içinde oluyorlar. Son yıllarda ülkemizin rotası artık bozuldu. Kurucu ilkelerinden hızlıca uzaklaştık. Türkiye Cumhuriyeti’nin kurucu kadrosuna, sinsi düşmanlık artık alenen yapılıyor.

Halkımızı dini açıdan aydınlanmasını sağlamak için kendi cebinden para vererek Kur’ anın Türkçe açıklamasını yaptıran Ulu Önder’imiz, din adamlarımız tarafından nefretle anılıyor. Halkımız bu nefret fırtınasına ağızları açık dinliyorlar. Okumak, araştırmak yapmadan yalanları meşru kılıyorlar.

Bakın Mustafa Kemal Atatürk, 17 Aralık 1927 yılında ne diyor;

Efendiler, biz tekke ve zaviyeleri din düşmanı olduğumuz için değil, bilakis bu tip yapılar, din ve devlet düşmanı olduğu, Selçuklu ve Osmanlıyı bu yüzden batırdığı için yasakladık. Çok değil yüz yıla kalmadan eğer bu sözlerime dikkat etmezseniz göreceksiniz ki, bazı kişiler bazı cemaatlerle bir araya gelerek, bizlerin din düşmanı olduğunu öne sürerek, sizlerin oyunu alarak başa geçecek ama sıra devleti bölüşmeye geldiğinde birbirlerine düşeceklerdir.

Ayrıca unutmayın ki, o gün geldiğinde her bir taraf diğerini dinsizlikle suçlamaktan geri kalmayacaktır. Şimdi halkımızla bir özeleştiri yaparsak, ülkemizi yönetmek için uğraş gösteren cemaatlerin yaptıkları nelerdir acaba? Ulu Önder, sadece özgür yaşadığımız topraklarımızı değil, son dinimizi bu gibi kişilerin elinden kurtarmıştır.

Ancak son senelerde, gerek Diyanet İşleri ve gerekse ibadet yerlerindeki yetkililerin verdiği fetvalar ve vaazlar akıllı düşünen inançlı kişileri nefrete kadar götürmektedirler. Bu gibi yanlışlıklar halkımız arasında ayrışmalara da neden olmaktadır. Ülkeyi yönetenler, bu önemli yerlere bilgi dağarcığı zengin kişileri atamaları gereklidir. Ya Diyanete ne demeli?

Buna da halkımız karar versin!