Dünya küçük bir köy gibi. Hiçbir yer ulaşılmaz, gidilmez, görülmez değil artık bu yüzyılda. Kuzey yarım küre, güney yarım küre derken artık kıtalar, okyanuslar, ülkeler, şehirler...

Evet, küçük bir köy artık dünya. Teknolojiyle birlikte dünyanın en uzak noktasındaki biriyle her türlü iletişime geçebiliyorsunuz. Artık ulaşım için ışınlanmanın konuşulduğu şu yıllarda uzak diye bir şey yok.

Böyle genel bir tanımlamadan sonra yazıyı direkt Rize-Trabzon sarmalına indirgemek biraz komik olabilir. Ama milliyetçiliği bazen ne kadar sığ ve dar tanımladığımızı düşünelim istedim.

Irkçılık zaten insanlık tarihinden bu yana dünyanın en büyük sorunlarından biri. Buna alıştık diyelim. Milletler arası husumetler, intikamlar, savaşlar filan, bunlar da insanlık tarihinden beri olagelen şeyler.

Beni irite eden mikromilliyetçilik alanının gittikçe daralması. İki şehir düşünün; şivesi, tarımı, alışkanlıkları, havası, iklimi hemen hemen aynı iki şehir. Bir sebepten gereksiz husumet doğuyor ve birileri bu husumetin ateşine odun atmaya devam ediyor.

Bu yaklaşımı samimiyetsiz ve art niyetli buluyorum. Bir de keşke şehirler arası kalsa bu durum. Artık aynı şehrin ilçeleri bile anlamsız bir çekişme içinde. Efendim, falanca yatırım neden benim ilçemde değil de komşu ilçede gibi çocukça kaprisler duyuyoruz. Meselelere aynı yöre, aynı bölge insanı olarak bakmak neden zor anlamak mümkün değil. Kendini dünyanın hakim gücü gören emperyalist ve kan emici ülkeler dünya haritasını önlerine alıp bölge bölge parçalama hayali kurarken biz nasıl böyle lüzumsuz ayrışmaların içinde oluyoruz? Bizler bu coğrafyada senin köyün benim köyüm derken adamlar Fırat'ın doğusu, Ortadoğu'nun tamamı gibi tasniflemeler yapıyor.

Hemşehricilik iyidir güzeldir ama insan paydasında buluşmak daha bir hoştur diye düşünüyorum.

Demem o ki; birbirini paçasından tutup alaşağı edenlerden olmayalım. Ülkesi, bölgesi, yöresi için çalışanlardan olalım. Ben kazanayım ama sen de kazan diyenlerden, bana yoksa sana da yok diyenlerden değil.

Ben Rizeliyim. Benim için Rize'nin doğusu batısı yok. Tünelin ötesi berisi yok. Rize var. Trabzon Artvin bana benziyorsa o da benim.

Kimse kimseyi bölmesin, ötekileştirmesin. Cenazeler er kişi, hatun kişi niyetine kalkıyor, Rizeli veya Trabzonlu niyetine değil.

Kibre, böbürlenmeye değecek bir meziyetimiz yok. Zira üstünlük sadece takvadadır.