Fındık, hele hele bu ürünün milyarlarca dolarlık ihracatı söz konusu olduğunda hemen hemen herkesin tereddütsüz aşina olduğu bir isimdir Orhan Oltan...

Geçen hafta Cumartesi günü (Trabzonspor-Kasımpaşa maçından önce) her zamanki gibi başta fındık olmak üzere geçmişten günümüze çeşitli konular arasında sohbet ile seyrüsefer eylerken, "Uzun bir aradan sonra bugün maça gideceğim" dedi.

Aslında "gidebileceğim" demek istedi. Çünkü, Sayın Oltan'ı tanıyanlar O'nun 7 gün 24 saat işi ile haşır neşir olduğunu çok iyi bilirler.

Ve Orhan Bey, "en son gittiğim maç" diye tanımladığı 20 Kasım 1976'da oynanan ve Trabzonspor'un Dozer Cemil'in, ünlü Clemence'in koruduğu kaleye penaltıdan kaydettiği golle 1-0 kazandığı maçtaki sevinç hazzını, adrenalini adeta o günleri yaşarcasına öyle anlattı ki, "Geçmiş zaman olur ki, hayali cihan değer" dememek mümkün mü?

İşte aradan geçen 42 yıldan sonra, duyguları aynı derecede yaşama düşüncesi olmasa da, galibiyet beklentisi ile Kasımpaşa maçına gitti Orhan Oltan.

Sonra! Sonrasını soruyorsunuz?

Maçın devresi tamamlanmadan locadan çıktığını fark ettim. Maçın sonunda da bizim Gökhan'a sordum: "Orhan Bey, devrede çıktı mı?"

"Yok" dedi. "Bir umutla bekledi. Ama 10 dakika kala ayrıldı."

Nasıl ayrılmasın ki? Nasıl çıkmasın ki?

İşten, aştan zaman bulabiliyor ve 42 yıl önceki muhteşemliği olmasa da, Trabzonspor'u galip görmenin hazzını az da olsa yaşamak için sıradan bir maça gidiyorsunuz. Bırakın zaferin tepelerdeki hazzını, rezaletin dibini, daniskasını yaşıyorsunuz.

Hem de 1976'da karın tokluğuna para alanların zaferinin aksine, 2018 milyonları havada uçuranların sebep olduğu rezalet ile.

Anlatmak istediğim odur ki, geçmişte kalan 'Efsane Trabzonspor'un temelinde para değil aşk; bugünkünün her şeyinde ise aşk değil para yatıyor, yattırılıyor.

Ez cümle, Trabzonspor, örnek olarak verdiğimiz Kasımpaşa maçı ile Orhan Bey'e yaşattıklarını, Onun gibi binlere, on binlere, yüz binlere, hatta milyonlara o kadar çok maçla yaşattı ki! Hem de "Yaşamaz olaydım" dedirterek!

YARDIM KAMPAYASINI SABOTE EDENLER, DERHAL ÖDEME YAPSINLAR!

Öyle veya böyle, hatta "bu yaraya merhem bile olamaz" denilse de, Trabzonspor için "çam sakızı çoban armağanı" hesabıyla da sahiplenme güdüsünü de tekrar harekete geçirmek için başlatılan bir yardım kampanyası vardı.

En anlamlı tarafı da, bugüne kadar hep "veren" tarafında olan Trabzonspor'un, öyle veya böyle, az veya çok artık "alan" olmaya başlaması idi.

Herkes de elinden geldiğince destek olmaya çaba gösteriyor, kampanya ya katkı sağlıyorlardı.

Ama, o "parayı en çok alanlar" takımı yok mu? İşte onlar Kasımpaşa karşısında bir hezimete imza atarak, bu kampanyaya ben diyeyim "sabote ettiler", siz söyleyin; "en büyük zararı verdiler."

Ayaklarıyla topa hareketlilik kazandıracak yerde, paraları ayaklarına bağlayıp ağırlık yaratanlar, yardım etmek isteyenlerin heveslerini kırdılar.

Kayba sebep oldukları miktar, 40-50 midir? Yoksa 90-100 milyon mudur?

Bu adamlar, bu zararı "kampanyaya biz de destek oluyoruz" maskesi ile derhal ödeme yaparak gidermelidirler.

KISACA!

Burak Yılmaz'a atfedilen "yetkisiz hakimiyete" son verilsin.

Rıza Çalımbay'a; "Ersun Yanal'ın aksini Trabzonspor'u dürüstçe ve mütevazı bir şekilde sahiplenip, küme düşmekten kurtardığın için sana teşekkür ederiz" denilip, yollar ayrılsın.

Ne kadar yabancı var ise; "Sizlerden kurtulmak imkansız değildir" denilerek, gönderilmeleri için "zararın neresinden dönülürse kârdır" hesabı yapılsın.

Başta sporun içinden gelen Başkan Ağaoğlu olmak üzere "yöneten" statüsünde olanlar çok iş yapsın, az konuşsunlar.

"Hafıza-ı beşer nisyan ile malüldür" atasözü olduğu için, Ziya Paşa'nın "Ayinesi iştir kişinin lâfa bakılmaz" uyarısını gözlerinin önüne not eylesinler!

Her ne olursa olsun, popülizm bir kenara konulsun. Sabrın yerine yine sabırsızlık monte edilmesin.

"Şampiyonluk" kelimesi, en kötü gerçek en güzel yalandan iyi olduğu unutulmadan kullanılsın.