Çok keyif aldım maçtan. Tam olarak yakışanı yaptı Trabzonspor. "Kümeye!" bağırıyorlardı, her golde takla atıyor, fırsatı kullanıyorlardı. Ödeştik sayalım... 

Adam başı 61 lira topluyoruz, şu maçın galibiyet parası kaç binini kapatır? Kazanmak zorundaydık. Oynadı takım, işine baktı bizimkiler. Antalya'nın düşme haline tınmadı bile. Yıllar geçse de lekesi silinmiyor, işine bakacaksın. Zihniyet meselesi, şahsiyet işi. At sahibine göre kişnermiş. Futbolcuların çoğu aynı fakat idare eden akıl değişti böyle oldu.

Sezonun sonuna doğru dikkat çeken şeyimiz, oyun yapısının gelişiyor olması. Anlama, anlaşma, tanıma, bir mantık üzerine oynama gibi değerlerde yükselme oldu. Arkada, ortada oldukça gelişen hareket, hücum hattında da maç maç üzerine koyuyor. Sadece Burak'ın etkin görünmesi, iki açığın olmayışından. Orta sahanın rakip kaleyi tehdit etmez hali, Sosa ve Kuçka'nın oyun yapısından. Onazi ve Okay da hareketli oyunda gol için adım atmıyorlar. Yusuf Yazıcı işte, hocası açıklarda görev vermezse, kalenin karşısında topla buluşursa farklı işler çıkarıyor...

Yani diyeceğim o ki; bir iki doğru takviye yapılabilirse, hep kazanması üzerine hayal kurulabilir. İyi bir kadro kurmak zaman alır, tanıması, uyumu zaman ister, o dönemleri şu futbolcu grubuyla aştı Bordo Mavililer. Bir iki ufak dokunuş güzel günler getirebilir. Elbette takımın hocası, yapılacak takviyeler, elden çıkarılacaklar, fayda zarar terazisi, gelişmiş akıl süzgecinden geçecek Trabzonspor.