Olayın hemen ardından yaptığı açıklamayla bir hata yaptığını kabul eden Emre’nin, daha sonra bunu inkâr etmesine bir anlam veremeyen Zokora, "Emre kendi vicdanında rahatsa, onun adına ben mutlu olurum. Ama umarım vicdanı rahattır" dedi. Açıklamasından benim anladığım; Emre’nin yalan söylediğidir. İlk olmayan bu eyleminin ardından ona körü körüne sahip çıkanların, Emre’nin inançlı bir insan olduğunu ve böyle bir şey yapmayacağını ileri sürmeleri inançları kullanmak değil de nedir? Sahada hakemleri bir dövmediği kaldı. İsviçre maçında yaşattığı kepazeliği unutmak mümkün mü? Irkçılıkla ilgili vukuatı ülke sınırlarını aşmış, İngiltere’ye uzanmış. Ya basın tribünlerine karşı yaptığı çirkinlikler... Hepsi bir yana kendi seyircisine yaptıkları ortada… Tüm bunları Emre’nin inancıyla örtme çabaları, başka olaylara davetiye çıkarmaktır. ELİN HAMURUYLA ERKEK İŞİNE... Açıkçası herkes merak içindeydi; Avni Aker tribünlerinin dolup dolmayacağı konusunda. Tek kelimeyle şahaneydi. Öyle uyumluydular ki... İyi organize olmayı gerektirecek kadar. Oysa tamamen doğal ve içten gelen tepkileriyle renk kattılar geceye. Çekirdek sesi yerine çığlıklarıyla inlettiler Avni Aker’i… Ne takımları adına olumsuz bir tepki… Ne de o sinir bozucu homurdanmalar… Ders alınacak tepkiler verdiler içtenlikle… Ellerindeki hamurla erkek işine soyunarak! Top rakip oyuncuya geçtiğinde, onları baskı altına alan tepkileri… Bordo-mavililere geçtiğinde ise inanılmaz desteklerindeki uyum müthişti. Her şeyden önemlisi; sporun bir yarış olmasının yanında… Eğlenceli tarafının da olduğunu fark ettirdiler karşı cinslerine. Müsabakayı başından sonuna kadar, eğlenerek izlediler. Boş bir koltuk bırakmadan… Oyuncularına pozitif enerji vererek… Eğlenerek bir müsabakanın nasıl izleneceğinin dersini verdiler açıkçası. Futbolda yaşanan kirliliğin sporseverlerde yarattığı bezginliği, bir maçlık da olsa, bertaraf ettiklerinden kadın ve çocuklarımıza müteşekkiriz. QUARESMA BİR ÖRNEK... Futbolun eğlenceli yanına değinmişken… Saha içerisinde değişik sonuçlar yaratabildiğini görebiliyoruz. Bu oyunun aktörleri her işte olduğu gibi, yaptıkları işten zevk almalılar… İzleyenlere de, keyifli anlar yaşatmalılar… Ancak bunu sahada belirli ölçü ve disiplin içerisinde uygulanmalılar. Oyuncu, işin boyutunu sadece kendini eğlendirmeye taşırsa… Takımının zarar görmesine neden olabiliyor. Ekip oyunu içerisinde bireysel yetenekleri sergilemekle… Sadece kendi egosunu tatmin etmeyi birbirinden ayırt edemediği takdirde… Quaresma’nın düştüğü duruma düşmesi kaçınılmaz oluyor. Bencilliğin sınırlarını zorlayan bu hareket; Arkadaşlık bağlarını zedeler… Takım bütünlüğüne zarar verir… Takım içerisinde kendisine düşman edinir… Hatta sizi içten içe dövesi gelir aklına diğer oyuncuların. Oysa hayatı mutlu kılan tek şey: Paylaşımla gerçekleşir ve değerli kılınır.