Emperyalizmin güzel Anadolu’ya hayranlık duyduğu kesin. Peki, Türkiye’de yaşayan bizler, emperyalist ülkelere hayranlık duyuyor muyuz? Yemeklerine, denizlerine, doğasına, tarihine, hiçbirine ilgimiz yok çünkü bunların en iyisi bizde... Biz emperyalist ülkelerin ekonomilerine, adalet sistemlerine, teknolojideki üstünlüklerine, çevre duyarlılıklarına, demokrasilerine, silah sistemlerine gıpta ile bakıyoruz. Adalette: En basit haliyle, trafikte kırmızı ışıkta durmazsan cezayı yiyeceğini, herkesin sıraya girdiğini söyledik.

Ekonomide: Markalarına güvendik. Çevrede: Yeşil parklarını anlattık. Bir şey ekleyelim; kendi içlerinde en iyi adalet sistemlerini uygularken, dünya üzerinde çıkarları zedelendiğinde adalet kavramını bir kenara bırakıyorlar. Bu nedenle isimleri “emperyalist”. Gelelim emperyalizmsavara: Emperyalizmsavar yapmak öyle kolay değil. Önce malzemeleri bir araya getirmek, sonra iyi gene yoğurmak ve sabırlı olmak gerek. Malzemeler; adalet, ekonomi, çevre, kul hakkı, bilim, üretim, tarih, laiklik, huzur...

Yayaya yol verdiğinde, sıraya kaynak yapmadığında, toplanan vergileri koruduğunda adalet oluşur. Üreten tüccarı baş tacı yaptığında, nasırlı elleri ile çay ve fındık toplayanı, tereyağı üreteni el üstünde tuttuğunda ekonomi oluşur. Bilim insanını koruduğunda, Mars’a ilk sen gidersin, hastalıkların çaresini sen bulursun, uçakları gemilere sen indirirsin, kalkınma ve güçlü devlet olur. Irkın farklısına, saçlarını kapatana, farklı giyinene eşit davrandığında, öteki demediğinde, demokrasi olur. Toplanan vergileri koruduğunda kul hakkı olur.

Farklı inanışları koruduğunda laiklik olur. Şehirleri kurarken mimariye ve yeşil alana önem verdiğinde çevreci olur. Malzemeleri yoğurmadan ve sabır göstermeden emperyalizm savar olmaz. Adaletli oldun mu, üretene ve bilime sevdalı olana değer verirsin. Üreteni desteklediğinde ekonomi olur, ekonomi olduğunda vergi olur. Vergi oldu mu kalkınma olur. Bu yoğurma ile oluşan sistemin adı emperyalizmsavar olur.

Bunları başardıktan sonra aynı soruyu soralım: Türkiye’de yaşayan bizler emperyalist ülkelere hayranlık duyuyor muyuz? Cevap ‘Benim ülkemde her şey var, hiçbirine hayranlık duymuyoruz’ olur. Bu durumdan ve cevaptan daha güçlü bir emperyalizmsavar yok. Bu silahı kimse yıkamaz. Çünkü insanlar bu ülkenin nimetleri ve huzuru ile mutlu olur. Birileri ülkeye göz koyduğunda herkes onlara haddini bildirir.

Biz, rektörün, bilim için çalıştığını ve emperyalizmsavar icadı için mücadele edeceğini sanıyorduk. O kadın elinin sıcaklığına sardı. Demek ki adalet olsa rektör olmayacak. Kadını, üreteni, farklı olanı, bilim insanını, vatandaşı ötekileştirdiğinde küsme ve kırılma başlar. Soruyu tekrar sorarsın, bu sefer emperyalistlerin üniversiteleri başarılı dersin. Çünkü oralardaki rektörlerin aklı elde etekte değil, bilimdedir.