Son dönemde en çok korktuğum şeylerden bir tanesi de insani duygularımızı kaybetmemiz. Yıllar geçtikçe daha da duygusuzlaşıyoruz... Herkes birbirini anlamamaktan şikayet ediyor. En insani duygularımızı bile kaybetme noktasına geldik. İnsanları birbirine bağlayan sevgi, saygı, hoşgörü, şefkat ve merhamet gibi duygular maalesef büyük ölçüde erozyona uğradı. Belki de bir toplum için felakete neden olacak ‘bana ne lazımcılık’ anlayışı hakim olmaya başladı. Bir arkadaşımızın ya da yakınımızın başına kaza ya da felaket geldiğinde hemen yardımına koşacağımız yerde, “kendi etti kendi buldu, hak ettiğini buldu, oh olsun, Allah’ından buldu” gibi laflarla duygusuz bir şekilde olayı geçiştirmeye çalışıyoruz. Bizim medeniyetimizde, örf ve adetlerimizde asla böyle bir şey yoktur. En önemlisi dinimiz İslâm bunu emretmiyor...

BAHANE ARAMAYALIM

Hz. Peygamberin “Komşusu açken kendi tok yatan bizden değildir” hadisini hiç mi duymadık? Ne oldu insani duygularımıza? Duygularını kaybeden toplumlar çökmeye mahkumdur. Bugün toplumumuzda vuku bulan çok feci olayların yaşanmasının bir nedeni tam da bu değil mi? Her gün “bu da olur mu yahu, böyle yapılır mı, bir insan böyle bir şey yapabilir mi” diye içimizden geçirdiğimiz çok sayıda olayı medya organlarından öğreniyoruz. Böylesine mide bulandırıcı, kahredici feci olaylar modern
çağın neticeleri diye geçiştirilebilir mi? Bu tür nedenlere sığınmakla, çeşitli bahaneler üretmekle nereye varacağız? Böbürlenme, kibir, büyüklük taslama, haset ve kin gütme bize ait değerler değil. Türk toplumu tarihin hiçbir döneminde böyle olmadı. Kendi değerlerimize sahip çıkıp bunları yaşatmalıyız. Dünyadaki tüm mazlumların umudu olmaya namzet Türkiye’nin vatandaşları böyle olmamalı. Bağ bahçesinde ateş yakarken bile böcek var mı yok mu diye bakan Türk milletine ne oldu?

FETÖCÜ İFTİRASI

O hale geldik ki, bir dönem tartıştığımız ya da rakip gördüğümüz insanların ayağını kaydırmak için hiçbir vicdan azabı duymadan kolayca FETÖCÜ damgasıyla yaftalıyoruz. Oysa 15 Temmuz’da bu millet topyekün şucu bucu ayrımı yapmadan sokaklara inerek hain darbeye direndi. Canını ortaya koydu...

Peki sonra ne mi oldu? Makam, mevki elde etmek isteyen fırsatçılar, masum insanları FETÖCÜ diye itham ederek hayatlarını kararttılar. Ne çok insanın hayatının mahvolduğunu basından öğreniyoruz. Örneğin, Eskişehir’de dört öğretim görevlisinin hunharca katledilmesinin hesabını kim verecek? Ya da bu hesabı kim soracak? Asılsız ihbar ve yalan yanlış beyanda bulunanlara da bir yaptırım olmalı diye düşünüyorum. Yoksa daha çok masumun canı yanacak. Ve beni asıl endişelendiren şey de can yakmaktan sakınmayanların sayısının sürekli artıyor olması...