2 Nisan 1996’da Karadeniz Gazetesindeki köşeme “Deli Dana” başlıklı bir yazı yazmıştım. Güncel gelişmelerin Arap saçına döndüğü Arap coğrafyasında “Deli Dana” hikayesini anımsatan bir “Devedikeni” hikayesi vardır.

Önce Deli Dana hastalığını özetleyelim. Bu hastalık ölümcül bir hayvan hastalığıdır. Besicilikte verimi artırmak için hayvanlara suni yemler veriliyor. Kimyasal ve biyolojik ölçüleri kaçırılmış suni yemleri yiyen hayvanlar bu hastalığa yakalanıyor. İngiltere’den ucuza canlı hayvan ithal eden bir İtalyan çiftçinin birkaç ineği peş peşe ölünce yapılan araştırmalarda İngiltere’den ucuza ithal edilen ineklerde hastalık olduğu ve bu ticarette mafya ilişkisi bulunduğu ortaya çıkmıştı. Suni yemler hayvanların bağırsaklarından ve kemiklerinden yapılıyordu. Kendi bağırsağını ve un haline gelmiş kemiğini yiyen hayvanlar deliriyordu. O yıllarda 4.5 milyon hayvanın öldürülmesiyle İngiltere’nin inekliği, İtalya’nın kasaplığı dünya gündemine oturmuştu.

Buna benzer bir hikâye de Arap coğrafyasında vardır. Develer aç ve susuz çöllerde yük taşırlar. Çölde buldukları devedikenlerini yemekten başka çareleri yoktur. Bu bitkinin dikenleri develerin ağızlarını kanatır. Kendi kanıyla karışan bu dikenli bitkiyi yemek develere tatlı gelir. Bu çileli hayvanlar sonuçta kan kaybından iyice zayıflar ve ölürler.

Bu iki gerçek olayı üçüncü gerçekle noktalayalım. Tarihin derinliklerinden bugüne kadar Araplar birbirlerinin kanını yiyor. Osmanlı imparatorluğu Arapların canını, malını ve dinini İngilizlere karşı korurken onlar, öldürdükleri her Osmanlı askeri için İngiliz Lavrans’ten 5 sterlin aldılar. Tüm cephelerde savaşı kaybeden Osmanlı en son 15 yaşındaki çocukları yemeni kurtarmak için askere almış, onları trene bindirip yemen cephesine gönderiyordu. Lavrens’in emriyle rayların altına bomba yerleştiren Araplar, kazadan sağ kalan 15 yaşındaki ana kuzularını süngülediler. Bizim analarımız da “ey on beşli, on beşli yemen yolları taşlı,” diyerek ağıt yaktılar. Onlara tarihin hesabını sormadığımız yeter, şimdi bile onlar için şehit veriyoruz. Bırakın kendi kanlarıyla beslensinler.