‘Ya elveda ayla ya da elveda tatya’ denilecek bir maçtı ki kötü başladık. İlk yarı iki üç pas yapamadan, organize ataklar sonucu bir korner de atamadan maçın kontrolünü Fenerbahçe’ye versek de, hatta Trabzonspor’un da ilk 11’ini çoğu taraftar beğenmese de ilk yarı oyunu Trabzonspor’un alanına yıkan takım Fenerbahçe idi.

Bu maç hakikaten çok önemli bir maçtı. Trabzonspor tarafına bakıldığında lige havlu atmak vardı, Fenerbahçe tarafına bakıldığında Trabzonspor’u yenmenin onun için büyük avantajı vardı. Trabzonspor ilk yarı bocalayan, rakip kale önünde fazla görünmeyen, özünde kazanma arzusunu üst seviyede tutan, lakin topu koşturan değil koşan takımdı. Yani ilk yarı gel-gitlerle dolu bir Fenerbahçe baskısı altında geçti.

İkinci yarıda yerinde bir hamle aslında. Gönüller arzu ederdi ki Trabzonspor Sosa ile oyuna başlasaydı. İşte Sosa'yla ikinci yarıda oyunun şekli değişti. İşte kral sahnede. Trabzonspor golü buldu. Artık her alanda kendi kimliğini ortaya koyan bir Trabzonspor var. İlk yarıya nazaran baskı yiyen bir Fenerbahçe var. Rakibine her türlü direnen, en iyisini yapmaya çalışan, hatta 4-5 pas yaparak rakibinin düzenini bozan bir Trabzonspor var. Adı futbol, işte taraftar, işte Trabzonspor. Galibiyet çok güzel bir duygu ama lakin 15 dakikalık bir zaman var. Bu tür maçlarda yedikleri baskıdan ötürü skorer futbolcular dahi yeteneklerini kaybederken ayakta kalanlar noktayı koyuyorlar. İşte bir yan toptan Fenerbahçe beraberliği sağladı. Hakkını verelim. Günahı Ersun hocaya olsun. Tebrikler Kamil Ahmet, hakkını verdi. Durum 1-1, böyle de olmamalıydı.