Osmanlı’nın son döneminde yaşayan Borazan Tevfik’in kesin olarak doğum ve ölüm tarihi bilinmemektedir. Daha çok çocuk yaşlarında, sokak satıcılarının taklitlerini yapar, mahalleyi kırıp geçiriyormuş.

Sonraları kendi buluş ve uyduruşu olan fıkra ve hikayeleri ve tatlı muziplikleriyle, İstanbul’un renkli simalarından biri haline gelmiş...

Borazan Tevfik, mahalle mektebinde okumuş, Bahriye Silah Endaz Taburu’nun itfaiye kısmında Gedikli Çavuş (Bugünkü Astsubay) rütbesiyle “Borazancı” olmuş. Takımın önünde borazan çalarak, çalımlı çalımlı yürümesi ve yakışıklılığı ile çabuk tanınmış ve sevilmiş.

Bu yüzden de kendisine “Borazan Tevfik” adı verilmiş. Borazan Tevfik’in çok yüksek, geniş bir alnı varmış. Yakın dostu sanatkar Reşit Rıza kendisine sormuş: “Üstat, bu alın neden bu kadar geniş?” Hayatının çilesi bitmeyen Tevfik ağlar gibi gülümsemiş ve “Felek kara yazısını kolayca ve bolca yazsın” diye cevap vermiş.

Damat Ferit Paşa’nın yakın ahbabı bir BURUNSUZ TEVFİK Bey varmış ki, siyaset işlerine iyiden iyiye dalıvermiş. Şekli şemali de Borazan Tevfik’e benzermiş. Bir gün bu iki Tevfik karşılaşmışlar.

Borazan Tevfik, Burunsuz Tevfik’e demiş ki: “Birader, politikaya insan evvela burnunu sokarak başlar, sende burun yok. Seni bu yola Sadrazam Paşa soktuğuna göre kılavuzun da meydanda, aklın da yok, el alemin siyasetin sonunda vardığı yokluğa sen ilk adımda varıp yok olmuşsun…” Bugünkü siyaset heveslilerine ders olur mu acaba?

Burada dile getirdiğimiz nesir ve manzumenin yorumunu, değerli okuyucularımıza bırakıyorum.

Bozuldu dünyanın gayrı gidişi

Namert belli değil mert belli değil

Saptı hak yolundan nedense kişi

Hayır belli değil, şer belli değil...

Bürümüş gözleri hırsın dumanı

Budarlar gözünü gafil yumanı...

Eloğlu bu, atmış dini, imanı

Kapkara gözünde kir belli değil...

Neye ağlamalı neye yanmalı

Neye tutunmalı neye kanmalı...

Kime sır vermeli, can inanmalı

Ağyar belli değil, yar belli değil...