Yarın sandık başına gideceğiz. Neden? Çünkü 7 Haziran’da bir seçim oldu. Sandıktan tek başına iktidar çıkmadı. Toplum bir anlamda uzlaşma istedi. Parlamenter sisteme son verip her şeyin tek kişinin elinde toplanacağı Süper Başkanlık, diğer bir deyişle modern padişahlık sistemine hayır dedi. Ancak siyasi iktidar ve cumhurbaşkanı, bu sonuçları kabul edemedi.

Türkiye; ekonomik krizin hat safhaya vardığı, iktidar baskısının giderek arttığı, devletin iktidarın bir organına dönüştürüldüğü, anayasaya karşı darbe yapıldığı, terörün azgınlaştığı ve istikrar adına siyasetin malzemesi yapıldığı, iktidarın açık ya da zımnen desteklediği dinci terörün ülke için en büyük tehditlerden biri haline dönüştüğü, Türkiye’nin dünyada yalnızlaştırıldığı bir ortamda seçime gidiyor.

TEK PARTİ TAASSUBU

İstikrar vurgusu yapılıyor ama, tek başına iktidarın istikrar anlamına gelmediğini 13 yıllık deneyimle biliyoruz. Halkın büyük desteğine karşın Erdoğan yönetimleri dönemi, her türlü gerilimin yaşandığı, toplumun ayrıştığı; bir kesimin ağır baskı, aşağılanma ve saldırılara uğradığı bir dönem oldu.

Türkiye’nin ekmek ve su gibi uzlaşmaya, gerilimi düşürmeye ihtiyacı var.

ZENGİN DÜNYA, KOALİSYON

Dünyada zengin ve istikrarlı devletlerin tek parti iktidarı ile yönetildiği ve koalisyonun istikrarsızlık getirdiği yalan! İşte size gerçek:

Bugün dünyanın en gelişmiş-zengin parlamenter demokratik ülkeleri, gelişmiş burjuva demokrasileri koalisyonla yönetiliyor. İşte kişi başına ulusal gelirleri: Lüksemburg 111 bin dolar, Norveç 100 bin, İsveç 80 bin, Avustralya 67 bin, Danimarka 59 bin, İsveç 58 bin, Avusturya 49 bin, Hollanda-Finlandiya- Belçika 47 bin, İzlanda 48 bin, Yeni Zelanda 41 bin, İngiltere 39 bin, Japonya 38 bin, Almanya ve İsrail 36 bin, İtalya 35 bin dolar.

Peki, 13 yıldır tek partiyle yönetilen Türkiye’de bu rakam kaç? 10 bin doların altında!

Bizimle aynı parlamenter sistemi kullanan ülkeler hem koalisyonla yönetilip hem de dünyanın en zengin ülkeleri olabiliyor da, biz neden olamayalım?

UMUT KOALİSYONDA AKP

ile yaşadığımız gibi, bugünkü koşullarda tek başına iktidar baskıcı, anti demokratik; işsizliğin, yoksulluğun hüküm sürdüğü, herkesle kavgalı bir ülke demektir.

Türkiye’nin tek umudu, birbirine denk ağırlıktaki partilerin koalisyonudur, yani uzlaşmadır. Gerçek istikrarsızlık ve kaos ne yazık ki devletin en başından gelmektedir.

Sandıktan tek başına iktidar çıkmayacaktır. Herkes kendini bu uzlaşmaya hazırlamalıdır. Anayasaya karşı darbe yaparak fiili başkanlık dayatanlar da, halkın bu istemine saygı duymalıdır.