Aydın Doğan kendisine yönelen tehditlerden rahatsızlık duyarak bir mektup yayınlamış. Onun ne olduğu veya ne olacağı beni hiç ilgilendirmez. Fakat, bütün tarafların yaptıklarının ülkemi sürükleyeceği yer yalnız beni değil, herkesi yakından ilgilendiriyor. Hiç kimse banane diyemez. Aydın Doğan’a geçmiş olsun! İyi de senin yayın organların Türk milletini bilgilendirmek, doğru düşündürmek, ülkesini sevdirmek, yani, insanımızın milli hassasiyet sahibi olması için bu güne kadar ne yaptı: Zihinleri bulandırmaktan gayri...

Peki sen, sarı öküzü çok önceden bilerek vermedin mi? 2000’lerin başında Frankfurt büronuzun açılışı vs oluşumlarda... neydi o, “Ecevitsiz ve MHP’siz hükümet” yaygaraları... meşru hükümetleri hiçe saymak yayınları... yalnız kendi iş dünyanı kurtarmak için, emirle senden istenen, değerli kalemleri kovmak kampanyaları, vs... Bütün bunlar ve onun gibi diğer yayın organlarının (halen devam eden) yanlışlarının cezasını bütün ülke çekiyor maalesef. Şu husus iyi bilinmelidir ki, kendi yolunda ilerlemek için kendisine “ÖTEKİ” icat etmek Türk kültür ve geleneğinde yoktur, İslam felsefesine de uymaz. Osmanlı’da öteki kavramı yoktu. Kendi doğrusu vardı.

Hem kendi insanına hem de başka milletlere kendi doğrusunu, o insanların hayat felsefesine göre, yani onları inkar etmeden kabul ettirir ve ona göre uygulama yapardı. Bugünkü suni Osmanlıcıların eksiği burada (yani insanlık anlayışında) yatıyor. Bu anlayış Anglosakson Batı dünyasının dünyadaki diğer insanları ve insanlığı inkar için çıkardığı bir icadıdır. Batı için diğer milletler her zaman ötekidir. Türkler hep ötekidir. Hıristiyan için Yahudi ötekidir, Yahudi’nin içinde Eşkenaz ve Safarad Yahudi ötekidir vs. Batı, milyonlarca Yahudi’nin fırınlanmasından sonra kendi içinde bu işi halletmiştir ama dışarıya bakışı değişmemiştir. Bizim tarihimizde hiçbir kişi veya gruba karşı bu anlayış yer bulmamıştır. “Öteki” olarak ilan edilenler peşpeşe kullanılıp atılacak, sonra başka bir öteki bulunacak demektir. Bir insanı veya bir milleti öteki yapmak için hemen her şey bahane edilebilir. Öyleyse, zamanında, niyetlere dikkat etmek gerekir.

“Öteki” kavramı hakim olmak isteyenle hakim olmayan, idare edilenle idare eden arasındaki ilişkilerde ortaya çıkar. Daima bu kavram sahibinin temel felsefesindeki eksikliği gösterir, dolayısıyla böyle bir ortamda hukukun üstünlüğü kavramı kolayca çiğnenir. “Velayetün-nas belayü’l-azim”, yani, başkasını idare büyük beladır anlayışı Ortaçağ Arap yönetim felsefesidir. Oysa demokrasinin güzelliği (seçimi) kazananın keyifli yaşamasıyla değil, muhalefete saygı gösterilince anlaşılır. *** Türkiye’mizin en eski, en ciddi fikir ve düşünce dergisi “Türk Yurdu Dergisi”ni izlemeyi değerli okurlarıma tavsiye ediyorum.