Günümüz yöneticileri nedense hiçbir konunun açıklamasına girmiyorlar. Konuşmalarında hep başkalarını eleştiriyor, suçluyor, hakaret ediyorlar. “Avrupa ve Amerikalıların Müslümanları ‘öteki’ ilan etmesi” misali; milletimizin bir kısmını kötü göstererek, diğer kısmını yanlarında tutmaya çalışıyorlar. Şu veya bu kanunu değiştirecekler, sebeplerini adam gibi oturup anlatmıyorlar. Sloganlarla “O gömlek bana dar geldi, pencere sokağı göstermiyor” gibi sıradan laflarla işleri kotarıyorlar. Tarım, hayvancılık, sanayi, eğitim, sağlık, dış siyaset ve diğer konularda hangi yetkili, ne zaman durumumuzu anlatıp, alınması gereken tedbirleri sıraladı? Bilen, duyan var mı? Aslında bu konuları tasa ettikleri pek de anlaşılmıyor! Onların birbirleriyle saygı dışı ilişkileri yanında hiçbir konuda milleti bilgilendirmemeleri, insanımızı gittikçe ülke meselelerinin dışına itmektedir. Günlük hayatımız sadece resmi reklamları seyretmekten ibaret oluyor. Böyle olmasaydı, “Analar ağlamasın” palavralarından “Sonuna kadar savaş” nutuklarına gelir miydik? Yine böyle olmasaydı, “Dağdaki PKK’lılar silahlarını gömüp gidecekler-barış sürecini başlatıyoruz” uydurmalarıyla “Şehirde ordu kurmalarına göz yumma” dönemini yaşar mıydık? Oluk oluk kanımız akar mıydı? İnsanın oksijen ve sudan sonra en büyük ihtiyacı her devirde bilgi olmuştur. Bunun için de okumak ve düşünmeyi öğrenmek gerekir. Bundan dolayı ciddi devletler eğitime önem verirler. Kişinin her şeyden önce kendisini bilmeye ihtiyacı vardır. Hakikate ulaşmanın da başka bir yolu yoktur.

En büyük engel ise gayri Milli ruh ve kafa taşıyan idarecilerdir. Ne yazık ki bunlar; hakikatle, milletin beyni arasına perde geriyorlar ve bu perdeye aksettirdikleri uydurma dünyaya inanmamızı istiyorlar. Tarih boyunca bu çok sık yaşanmıştır, bugünkü dertlerimizin de başında gelmektedir. Milletin gerçekleri görmesini istemiyorlar. Rahmetli Erol Güngör hocanın dediği gibi “Gerçekler ancak sahtekârları ve geri zekâlıları korkutur”. Gerek toplumları yöneten gerekse devletlerarası mücadeleleri yürüten devlet adamları bu işleri yapmak için pek de yeni usuller icat etmiyorlar. Yapılan; sıklıkla eski metotlara yeni kılıf geçirerek, farklı (yalan) sözlerle uygulamaya koymaktır. Toplumların propagandayla bu kadar kolay kandırılmalarının ana sebepleri de başta bilgi noksanlığı ve düşünememek değil midir? Dikkat edilirse ‘alan razı, veren razı’ bir durumdayız. Sokağa çıkarsanız; herkes her şeyi biliyor(!) da, siyasilere bunları soran yok. Değerli okurlarıma size bir de kitap tavsiye ediyorum. Prof. Dr. İskender Öksüz’ün yeni bir kitabı “MİLLET ve MİLLİYETÇİLİK”.Her seviyedeki insanımızın oldukça kolay anlayabileceği bu kitapta sosyolojinin insan, ümmet, millet ve milliyetçilik konusundaki düşüncelerini, tespitlerini, kimliğimizin ve değerlerimizin aklımızda ve gönlümüzde olması gereken mevkiyi bulabileceğiniz kanaatindeyim. Okunması faydalı olacaktır. Yaygarasız ve Nutuksuz Hizmet: Bu özellik medeni toplumlar için dürüstlük göstergesidir. Siyasiler davranışlarında biraz da devlet adamı karakteri göstermelidirler. O makama entrika için değil de görev için geldilerse, yerlerine oturup çalışsınlar. Ortada hiçbir hazırlık yokken, kafadan uydurdukları ‘cek-cak’lı boş nutuklara artık son versinler. Yaygarasız ve nutuksuz hizmet yürütmelidirler. Hem çeneleri daha az yorulur, hem de daha az yalan söylemiş olurlar. Vatandaşı da normal akıllı birey olarak görmüş olurlar! Saygımızı da kazanırlar...