Ne güzel laftır...

“Ayinesi iştir kişinin lafa bakılmaz.”

Ama ne yazık ki bizim ülkemizde bakıyorum tam tersi bir durum var...

İş yok laf çok!

Liyakat sıfır...

Yaptığı işin hakkını veren kimse yok!..

Baştan  savma moda!..

Neresinden bakarsanız bakın böyle...

Spordan siyasete...

Sivil toplum örgütlerinden bürokrasiye...

Yerel yönetimlerden valiliklere kadar...

Devlet adına açılışlar yapılıyor, şehirlerin kurtuluş günleri ve resmi bayramlar için kutlama programları düzenleniyor, sivil toplum örgütleri, spor kulüpleri etkinlikler yapıyor onurlandırılması gereken, şehrin yetiştirdiği değerlere doğru dürüst bir davet bile gönderilemiyor...

Böyle gelmiş böyle gidiyor...

Al birini vur ötekine misali...

Bakın geride bıraktığımız hafta Trabzon için önemli bir gündü..

24 Şubat Trabzon’un kurtuluş günüydü ve çeşitli etkinlikler düzenlendi...

Trabzon Valiliği İl Kutlama Komitesi de kurtuluşun 99. yıldönümü için program düzenleyerek sözde şehrin dünden bugüne  milletvekilleri, bakanları başta olmak üzere protokole davetiyeler gönderdi...

Ama ne ciddiyet...

24 Şubat törenleri için gönderilen davetiyeler insanların eline 27 Şubat’ta geçti...

Güler misin ağlar mısın?

At postaya gitsin..

Zamanında giderse gider, gitmezse bana ne? Medyaya gönderilen davetiyeler isimsiz!. İnsanların  sahibi oldukları kurumlar ve o yerde çalışan insanların unvanları var!..

Yazmak zor mu?

Bu ülkeye bakanlık yapmış isimler her yerde ’Bakanım’ diye hala anılırken ‘eski milletvekili yazmak neyin nesi?

Baştan savma değil de nedir?

Ortada bir tertip komitesi varsa bu şehrin yetiştirdiği, bu şehre büyük katkısı olan insanlara davetiyelerini özel kurye ile göndermesi ve tek tek arayarak davet etmesi gerekmez mi? 

PTT normal postası ile şehir dışındaki bu şehrin değerlerine gönder davetiyeyi, giderse gider gitmezse gitmez mantığı ile hareket edilmesi, hangi kurum olursa olsun hiç de yakışık almaz...

Almadı da...

Bakın Mehmet Ali Yılmaz bu şehrin yetiştirdiği ender insanlardan biri...

Bu ülkede uzun yıllar en başarılı şekilde iki kez Türkiye vergi rekortmeni olarak iş adamlığı yaparken, İstanbul kulüplerinin o dönemler başkanlık tekliflerini hep reddederek “Trabzon benim sevdam” dedi.

Sonra Trabzonspor’un kendisine ihtiyacı olduğu anda İstanbul’dan gelip büyük maddi ve manevi fedakarlıklar yaparak kulübün hiçbir geliri olmadığı, beş kuruşa dahi ihtiyacı olduğu dönemlerde başkanlık yaptı...

Kendi adının verildiği tesisleri bu şehre kazandırdı (Unutulmasın şu an batakta olan Trabzonspor yönetimin elindeki tek mal varlığı), Onursal Başkanlık unvanı aldı...

Daha sonra bu şehir adına siyasete atılıp milletvekili seçilerek devrim niteliğinde kararlar aldığı Spordan Sorumlu Devlet Bakanlığı yaparak, sadece Trabzon’un değil Türkiye’nin gururu oldu..

Türkiye’nin her yerinde Trabzon’un bir evladı olarak halen büyük sevgi ve saygı görüyor..

Bugün Türkiye’nin her bir köşesinden açılışlar, kurtuluş günleri için bizzat aranarak davetler alıyor...

Bunların aksini kim inkar edebilir...

Trabzon’u yönetenler böylesine değerlere sahip çıkamıyor...

Bilmiyor..

Öğrenmiyor..

Veya anlamak istemiyor…

Trabzon’un düşman işgalinden kurtuluşunun 99. yıldönümü için 24 Şubat günü yapılan etkinlikler nedeniyle Trabzon Valiliği Kutlama Komitesi’nin gönderdiği davetiye, 27 Şubat’ta eline geçiyor...

Bu nasıl anlayış…

Bu nasıl ciddiyet..

Söz konusu sadece M. Ali Yılmaz değil...

Tabi ki M. Ali Yılmazlar...

Bu değerlere yönelik“At postaya davetiyesini, üzerine ne yazarsan yaz, giderse gider takip etmeye de gerek yok” mantığı ile hareket etmek vefasızlıktan başka bir şey değildir...

Bakın Hz. Ali’nin çok güzel bir sözü vardır…

 “Kimse bana vefa göstermese de ben vefa göstermeye devam edeceğim.” Trabzon o kadar şanslı ki Mehmet Ali Yılmaz gibi değerler bu şehre vefa göstermeye devam ediyor!

Beyler;

Lütfen ciddiyet...

Lütfen saygı...

Lütfen vefa!..

Bu görevleri liyakat’ lı insanların eline verin…