Her an herhangi bir şeye heves edip harekete geçen, sonra da onu yarım bırakan insanlara “maymun iştahlı” sözü yakıştırılır. Maymun iştahlılık, aslında insanların zaaflarından sedece birisidir. Bu durum ruhi bozukluklara, huzursuzluklara yol açar. Önce kendimizi yargılayalım. İçine düştüğümüz boşluklar kaderin bir cilvesi mi, yoksa kendi kaprislerimizin bir sonucu mudur? Şu hususu da özellikle belirtmek istiyorum ki; bizler insan olarak başı boş, gayesiz ve de faydasız bir hayat sürelim diye gelmedik dünyaya... İyi olmak, bir iş yapmak, fayda sağlamak gibi pek çok amaçlarımız olmalı.

İnsan olarak da, üstün bir yaratık olarak da, tuttuğumuzu koparabilme gayretinde olmalıyız. Ruhumuzu gereksiz heveslerden, kararsızlıklardan, yersiz bunalımlardan kurtarabilmeliyiz. Bir işe başlamak, bir karar vermektir, yarım bırakmak bir karardan dönmektir. Kararında durmamak, sakat bir karakterin, zayıf bir kişiliğin belirtisi olsa gerektir. Malumdur ki; karakter de, birtakım tecrübeler ister. Başlanan işi bitirmek alışkanlığını kazanmak, karakter gelişiminde ve mutlulukların yaşanmasında büyük rol oynar.

Bazı bilim adamları ve düşünürlerin şu tespitlerini kendimizce bir yorumlayalım: “Ya başlamamalı ya da bitirmeli. Yapmak istediğin şey için düşünerek karar ver, verdiğin kararı da mutlaka yap...” Evet!... Başlamak ve bitirmek... En büyük risk, risk almamaktır. Her zaman içten ve samimi ol. Sesin titrese bile gerçekleri söyle. Zamanında olman gereken yerde ol, geç kalma. Yapabileceklerinin altına söz ver, fazlasını yap. İnsanları, onları ilk gördüğünden daha iyi bir durumda bırak.

Atalarımız, "başlamak bitirmenin yarısıdır" derler. Önemli olan başlamaktır, gerisi önemli değildir, şöyle yapar, böyle yapar bitirirsin, baktın ki zor geldi boş verir bırakırsın. Aslında bu durum pek sağlam bir yol olmasa gerektir. Geçmişimiz bunun pek çok örnekleriyle doludur. Birçok proje başlanıyor lakin bitirilemiyordu ya da bitirmek çok uzun zaman alıyor veya atıl durumda bırakılıyordu... Artık toplumumuz çağın gereklerine uygun olarak büyük bir değişim ve gelişim içindedir.

İnsanımız her şeyi görüyor, izliyor. Nelerin yapıldığını, yapılanların kendisine olan yansımasını hissediyor, yaşıyor. Artık yapılacak işler, hayata geçirilecek projeler planlanıyor, maliyet hesapları yapılıyor, ne zaman hizmete gireceği tespit ediliyor. Kısacası vatandaşımız görüyor, gördüğüne inanıyor, boş atıp tutmalara itibar etmiyor...