Doğduğumuz, büyüdüğümüz köyümüz denize 34 km uzakta bulunuyordu. Şairin dediği gibi, ‘uzakta bir köy var, işte o köy benim köyüm.’  Köyümüzün orta yerinden bir dere akardı. Derede en az 4-5 çeşit balık vardı. Kışın 1 metre yazları 60 – 70 cm su olurdu. Köyümüzün bütün su ihtiyacı bu deremizden karşılanırdı. O günlerde köyümüzde bütün sebzeler yetişirdi. Her mevsimde doyasıya yağmur yağardı. Kışları kar yağışı 1 metre civarında olurdu. Kıranlarda (dağ etekleri, çorak arazi) 50 – 60 çuval buğday yaptığımız hatırlarım.

Hava koşulları yıllarca 4 mevsim olarak yaşanırdı. Peki ne oldu da mevsimler değişti, dereler kurudu? Köylerdeki ekim biçim durdu. Köyde yaşayanlar bütün sebze ihtiyaçlarını köye gelen satıcılardan karşılar oldu. NASA’nın 2-3 yıl önce bir açıklaması aklıma geldi.

2035 yılına kadar Karadeniz çölleşecek, iklimler tamamen değişecek. İşte o çölleşmeyi görür gibiyim. -Yanlış sulama,- Aşırı ve yanlış gübreleme, - Zirai ilaçların yanlış kullanımı, - Ormanların yok oluşu, - Kaynakların yanlış kullanımı, - Su akarları ile oynama - Denizin içinden başlayıp sahili kapatan köylere kadar uzanan 20-30 kata varan betonlaşmalar ve arkada bulunan köylerin rüzgar (hava) alamaması iklimin başlıca değişim sebepleridir. Eskiden köylerde % 30-40 rutubet, şimdilerde % 60-80 kadar yükseliyor.

Derelerin koruma amaçlı betonun içine alınması. Derelere ve denizlere çöp, lağım ve hurda malzeme atılarak bitiriliyor. Peki ne yapacağız? Bu betonlaşma ile sahilleri kapatma var gücüyle devam ediyor. Ve hiç kimse bunu dura duramıyor. Dört mevsim ikiye indi: Yaz ve kış. NASA’nın dediği gibi o çölleşmeyi görür gibiyim. Yapacak bir şey yok. Hoşça kalın.