“Gençliğime doyamadım / İnsanlık ayağa kalk / Gençliğime doyamadım / Ben bu yerde yaşayamadım / Vatanıma doyamadım…” Kırım’lı Türk kızı Cemile’nin Eurovision Şarkı Yarışması’nda birinci gelen “1944” adlı şarkısının sözleri böyle devam ediyor. Dünyanın gözü önünde 18 Mayıs 1944 sürgünü ve katliamı bir şarkı ile dile getirildi. Cemile kızımız “Babaannemin hikâyesini anlattım” diyor. 72 yıl önce Türk yurdu olan Kırım’dan diktatör Stalin’in emriyle bir millet bütünüyle sürülüyordu. Amaç onu yok etmek, Kırım’a yani Karadeniz’e inmek, Kırım’ı Ruslaştırmak. Bir gece yarısı kapıları çalınarak, yataklarından kaldırılan insanlara sadece 15 dakika içinde yanına hiçbir şey almadan giyinip, kamyon ve trenlere binmeleri emredildi. Aç, susuz doğuya Sibirya’ya, Ural dağlarına, Tacikistan’a kadar her yere gönderilen bu insanlardan, hayvan vagonları içinde sıkışıp ölenler bile trenin penceresinden karlı yollara atılıp yola devam edildi. Orada insanlık yoktu. Sadece bir diktatör vardı. Sözde rejim vardı. Kanun hak getire, anlık emirler geçerli idi. Nerede ağır işçiye ihtiyaç varsa, Sibirya soğuklarında yok edilmek üzere insanların her biri yakınlarından koparılıp farklı yerlere gönderilir, 28 gün süren yolculukta insanların % 40’ı ölür ve onların mezarları da yoktur.

İşte Cemile de 1983 yılında ailesi Kırgızistan’da sürgünde iken doğmuştu. Şanslı idi, ailesi Sibirya’nın biraz güneyine sürülmüştü. 1991 yılında Sovyetler’in dağılmasının ardından Kırım Türkleri’nin az bir kısmı yurtlarına dönebildiler. 18 Mayıs 1944 sürgününü etraflıca anlatan “HAYTARMA” Türkiye Türkçesi ile “Dönüş” adlı filmini 14 Haziran 2015’de Doçent Dr. Ranetta Hanım’ın konferansının ardından Trabzon Türk Ocağı’nda izlemiştik. Ağlamayan kimse yoktu. Bizim gibi birçok insanın aksine Cemile kızımız 1944 sürgününü bütün dünyaya sanatı ile anlatabildi. Ömrü uzun, bahtı açık olsun. İlk kaybedilen Müslüman toprağı Kırım idi (1783). Fakat Rusların fırsat buldukça yaptıkları katliamlar daha 1856 yılında başlamıştı. Kırımlılar Türk’tür, Müslüman’dır. Bir kısım suni Türkiyelilere göre galiba bu iki güzel özelliği taşımak suçtur. Çünkü sadece Müslüman geçinen bazıları Filistin için, ama sadece Filistin için yırtınırlar. Hem de çok özel gayretlerle yırtınırlar, bu tarihlere dikkat etsinler, sonra da aynaya baksınlar. Bir şey görebilirlerse! 18 Mayıs 1944 bilinmeyen bir hadise değildir. Fakat Türk Milleti bunu bilmiyor. Buna ‘ağlanacak bir durumdur’ demek ise akıllı olmaz. Aslında devletin resmi ayıbıdır, gelmiş geçmiş başbakanların ruhi problemleridir, basının ise bir meta olduğunun belgesidir. İnsan bunları söylerken mecburen duraklıyor; söyleyecek söz olmadığından değil, ‘Türk adının kaldırılmak istendiği bugünkü Türkiye’mizde bile buna alkış tutan basına nasıl hitap etsem?’ diye!!! Eurovision şarkı yarışmasını bir Türk kazandı. Türkiye’de ses yok. Hani, daha önceleri başkaları kazanınca sabah-akşam yüz defa dinletirlerdi, şimdi ne oldu ki? Rusya ile Ukrayna arasındaki problemlerin sıkıntısı da Kırım’a düştü. Rusya 27 Şubat 2014’te Kırım’ı işgal etti. Kırım Türk Meclisi’ni kapattı. Kırım Türklerinin lideri Mustafa Cemil Kırımoğlu’nun Kırım’a girmesi yasaklandı. Kırım Türkleri vatana dönüş mücadelesi veriyor. Kardeşlerimizle ilgilenmek; biz Türk Milleti için hem insani, hem Milli, hem de dini bir görevdir. Hiçbir şey yapamıyorsak “Kırım Türkleri Kültür ve Yardımlaşma Derneği”nin www.kirimdernegiistanbul.org dosyasından “Bahçesaray Dergisi”ni talep edebiliriz.