Bu gerçekleri göz ardı ederek istenilen amaca (Tam demokrasiye) ulaşamayız. Malum, bunca askeri darbeleri ve 28 Şubat dönemini yaşadık. Özellikle 28 Şubat’ta yaşadığımız süreç, geçmişten  günümüze zaten var olan, her vesile ile devleti, milleti dizayn etmeyi alışkanlık haline getiren askeri vesayeti tam anlamıyla yerleştirmekti. 28 Şubat askeri vesayetine, özgür basın yaftasını taşıyan basınımızın bir bölümü maalesef yüzünü maskeleyerek tam ve koşulsuz destek vermişlerdi. Durum böyle olunca, siyasi kanat buna fazla direnemedi. Zira halk iradesini savunması gereken bir kısım siyasiler ve diğer bir kısım kurumlar, milletin demokratik tercihlerini yeterince savunmadı ya da savunamadı...

 Bu durum açık ve seçik ortada, bunu kimseler de inkar edecek değildir herhalde... Yaşadığımız şu hain 15 Temmuz ihanetinin henüz sıcaklığı devam ederken “Efendim, askeri siyasallaştırmayalım, yani siyasetin emrine asker girmesin” gibi bir görüşü (TV ekran larında) ileri sürenler, 27 Mayıs 1960 darbesi- 1971 Muhtırası- 12 Eylül darbesi- 28 Şubat sendromu- 27 Nisan E muhtırası ve daha sonrasında ‘Yakamoz, Ayışığı, Sarıkız vb.’ hareketlerde asker siyasetin dışında mıydı? ‘Ordu göreve’ pankartları meydanlarda dolaştırılmamış mıydı? Ve asker, bal gibi siyasetin içindeydi, tam göbeğindeydi...

 Yani  kıyısından, köşesinden irdelemede bulunanlar, hala askerin siyasete müdahalesini savunmuş olduklarının farkında olmuyorlar mı? Ne dersiniz? Bal gibi de farkında olarak bunu irdeliyorlar. Kesinlikle asker siyasetin dışına çıkarılmalıdır. Siyasetçi seçimle yani millet iradesiyle ülke yönetimine gelecek ama ipin ucu başka bir kurumun ya da kurumların, birtakım açıkgöz entellektüellerin elinde olacak. Onlar dizayn edecekler, çünkü öyle alışmışlar. Geçin o ağızları, çok bilmişler geçin. TV ekranlarından, köşelerden ahkam kesmeyi bırakın. Toplumumuz, milletimiz bu dolmaları yutmuyor artık... Sivil demokrasiyi, demokratik kurumları güçlendirmek için her türlü düzenlemeler yapılmalıdır...